W programie masz do dyspozycji następujące rodzaje pozycji kosztorysowych:

  • pozycje szczegółowe – wybrane z bazy katalogów norm;
  • pozycje uproszczone – wybrane z bazy cen jednostkowych, ewentualnie powstałe w wyniku uproszczenia pozycji szczegółowych;
  • pozycje scalone – tworzone z dowolnych pozycji szczegółowe, uproszczonych i kalkulacji indywidualnych;
  • pozycje złożone – powstałe w wyniku złożenia kilku pozycji szczegółowe;
  • kalkulacje indywidualne – tworzone indywidualnie przez użytkownika;
  • kalkulacje kosztów jednorazowych;
  • kalkulacje pracy rusztowań.

Po dopisaniu kolejnej Pozycji program przenosi kursor do kolumny Podstawa.

Korzystając ze skrótów klawiaturowych lub z menu lokalnego możesz wprowadzić podstawę nakładu:

  • przez bezpośrednie wpisanie znaków do komórki;
  • z Katalogów norm przez wybór katalogu, rozdziału, tablicy, itd. (Ctrl+Enter);
  • ze zbiorów Kalkulacji;
  • ze zbiorów Cen jednostkowych
  • z Cen rynkowych robót

Wpisanie w kolumnie Podstawa numeru powoduje automatyczne dopisanie przed numerem nazwy domyślnego katalogu. Następnie wpisujesz kolejne numery tablicy i kolumny. Wprowadzane elementy muszą być rozdzielone jednym ze znaków:

  • Spacja (spacja);
  • / (znak dzielenia);
  • , (przecinek), który możesz również wprowadzić naciskając . (kropkę) na klawiaturze numerycznej.
  • Dopuszczalne jest jeszcze użycie znaku - (myślnik) w numerze katalogu.

Elementy podstawy nakładu składają się z czterech pól:

  • nazwa katalogu (np. KNR, KNNR, KNP);
  • numer katalogu (np. 202, 2-02, 0-10, 2);
  • numer tablicy;
  • numer kolumny;

dlatego po w prowadzeniu danych, takie samo znaczenie dla programu mają zapisy:

  • KNR 202/102/1;
  • KNR 202,102,1;
  • KNR 2-02,102/1.

a po zaakceptowaniu klawiszem Enter, otrzymasz podstawę nakładu w postaci KNR 2-02 0102/01.

W sytuacji, gdy znasz tylko numer katalogu, to naciśnięcie klawisza Enter po wpisaniu numeru otworzy wykaz rozdziałów dla katalogu o tym numerze. Przechodząc do kolejnych kart możesz wybrać odpowiedni nakład. Analogicznie wpisując numer katalogu i numer tablicy, program ustawi się na karcie Kolumny dla tej tablicy.

Użycie klawisza F2 lub z menu lokalnego polecenia Edytuj, pozwala na wprowadzenie w trybie edycji podstawy nakładu. Z tym, że nie następuje już automatyczne dopisanie nazwy domyślnego katalogu. Musisz wpisać nazwę i numer katalogu, tablicę oraz kolumnę. Reakcja na klawisz Enter jest taka sama, jak wyżej.

Po wpisaniu fragmentu lub pełnej podstawy nakładu – program ją zapamiętuje. Wstawienie nowej pozycji oraz ponowne użycie polecenia Edytuj, spowoduje wyświetlenie zapamiętanej podstawy. Zmieniając np. numer kolumny możesz szybko wstawiać kolejne pozycje. Analogicznie możesz poprawić wstawioną wcześniej pozycję bez konieczności usuwania i ponownego wstawiania poprawnej pozycji. Program zmieni wszystkie nakłady pozostawiając wcześniej wprowadzony obmiar.

Za pomocą tego polecenia możesz również dopisując np. słowo „ANALOGIA” do istniejącej pozycji szczegółowej, uzupełnić ją o informację dodatkową, przy czym program nie zmieni podstawy nakładu.